www.ohbigcitylife.fora.pl

Amy Brulin.

Amy wbiegł do klubu w swoich 14 centymetrowych szpilkach od Louboutin'a (wiem, lans Very Happy

). Ktoś mógłby pomyśleć, że łatwo w takim czymś o skręcona kostkę. Nie dla niej. Była prawdziwą szpilkomaniaczką. Podbiegła do baru, rzuciła na niego torbę i skórzaną kurtkę.
-hej Dan, chłopaki już są.?-zapytała młodego barmana spoglądając na mała scenę po drugiej stronie pubu.
-no właśnie. Dzwonili i... nie będzie ich.
Amy na chwilę zamarła. Miło, że ktoś ją powiadomił. Podrapała się w nos, jak to miała z zwyczaju, gdy na horyzoncie pojawił się jakiś problem.
Usiadła na wysokim krzesełku i podparła głowę ręką.

Agape Spes

Wieczór. Niebiesko-włosa dziewczyna biegła zlanymi - w ostatnich promieniach słońca - uliczkami, potykając się o rozwiązane sznurowadło jednego z butów i przeklinając w myślach. Czarna torba obijała się o biodro sprawiając, że jedna z twardych oprawek boleśnie wrzynała się w skórę.
- Cholera - mruknęła dziewczyna wymijając jakąś starszą parę i przebiegając przez jezdnie. Rozległ się dźwięk klaksonu i podwyższony męski głos.
- Przepraszam - mruknęła pod nosem skacząc na jednej nodze i jednocześnie wpychając sznurówki do buta. Głupie sznurówki! Głupi autobus! Cały świat stanął przeciwko niej...i jak zwykle - chociaż dzisiaj się zarzekała - spóźniona o kilak minut weszła do baru.
- Wybacz Dan...

Amy Brulin.

Do baru weszła, a raczej wtargnęła niczym struś pędziwiatr Niebiesko włosa dziewczyna. Tak. Struś pędziwiatr. Amy tylko na nią zerknęła. Zastanawiała się, czy iść do domu, czy śpiewać a capella. Czy jak.?
Barman spojrzał na przybyłą.
-nie szkodzi Gapciu.-rzekł trochę smętnie.-nie jesteś jedyną.
-taa...-pomyślała na głos Amy, po czym zwróciła się do Dana.
-daj mi wody, z cytrynką co.? dzięki.-posłała mu powietrznego buziaka i zamieszała rurką w wysokiej szklance.

Agape Spes

Dziewczyna pospiesznie założyła żółty, a raczej słonecznikowy, fartuszek, który doskonale gryzł się z jej niebieskimi włosami. Będąc już za ladą posłała mężczyźnie szeroki, przepraszający uśmiech, który widocznie go udobruchał. Ten odchylił głowę do tyłu i wybuch głośnym śmiechem mrucząc coś niewyraźnie pod nosem.
- To już się nie powtórzy, obiecuje - mruknęła do szklanki wody oraz dodając do niej kilka kropel cytryny, a jednym plasterkiem ozdabiając krawędź szklanki. Zgodnie z prośbą nieznajomej dziewczyny, którą kojarzyła jedynie z kawiarenki.
Jak ją pamięć nie myliła to chyba śpiewała. Tak! Teraz była tego pewna!

Amy Brulin.

Amy wzięła szklankę i upiła łyk.
-dziękuję Ci dziewczyno z niebieskimi włosami i w żółtym fartuszku.
Upiła łyk i zaczęła bawić się cytryną. Po kilku minutach wiercenia się wypaliła jednak.
-dobra Dan. Idę do domu, bo co. Nie mam z kim wystąpić.
Wyciągnęła jednego, cieniutkiego papierosa i włożyła sobie do ust. Sięgnęła do torebki i zaczęła szukać zapalniczki.

Agape Spes

- Zespół się nie pojawił? - zapytała, a równocześnie stwierdziła znany już wszystkim z personelu fakt. Poznała po ponurej minie dziewczyny sączącej powoli zimny płyn oraz nerwowych ruchach Dana. Był taki przewidywalny. jak otwarta księga, w której możesz bez konsekwencji czytać. Przynajmniej ona mogła...i za to go uwielbiała!! Był jak straszy brat, którego nie miała.
- Hmm...chyba mam rozwiązanie - dodała po chwili i odwróciła się do nieznajomej, w której dłoni widniał papieros. O fe! Ona sama nadal starała się wyplenić z ojca ten chory nawyk. Na razie, bezskutecznie! Ale się nie podda, o nie!

Amy Brulin.

-no. jakie.?-zapytała mrużąc oczy. W końcu znalazła zapalniczkę, ale ta okazała się zużyta.
-cholera jasna...-mruknęła i zaczęła na nowo grzebać w torbie, ale niestety drugiej nie znalazła.
W końcu się poddała, wrzuciła paczkę z powrotem do torby i sapnęła. Spojrzała na młodą tęczową. Jakiż to ona pomysł miała.

Agape Spes

- Tak się składa, że na scenie mamy stare, trochę zabytkowe - przy tych słowach ściszyła głos, gdyż wiedziała jak czuły jest Dan, na temat owego pianina. Sama podejrzewała, że pochodzi z czasów średniowiecznych, gdy rycerze ratowali piękne księżniczki. Paranoja, prawda?
- pianino. - dokończyła nieznacznie podnosząc głos i stukając palcami o ladę. - Na którym mogę zagrać jaką tylko zechcesz melodię. Co Ty na to? - zadając pytanie nieznacznie uniosła brwi i dmuchnęła w niebieską grzywkę. Hmm...ciekawe dlaczego niektórzy, nietutejsi klienci gapili się na nią z otwartymi ustami.

Amy Brulin.

Amy spojrzała na blat, na Niebieską, na scenę. Stuknięcie palcami o ladę, oblizanie ust.
-chodź.-skinęła na nią, wzięła kurtkę, torbę i ruszyła ku platformie, na którą weszła z obcasowym stukiem. Poczekała, aż niebieska też wejdzie na scenę, oparła się o pianino.
-dobra. Synchronizujemy repertuar. -rzekła szybko i rozejrzała się po sali. Na razie nikt nie zwrócił na nie uwagi, bo scena nie była oświetlona.

Agape Spes

Spokojnie weszła po niewielkich schodkach. Ile ich było? Nigdy nie potrafiła spamiętać. Dan spoglądał na nie z obawą za lady, a ona jedynie posłała mu kolejny uśmiech i uniosła kciuki ku górze.
Spokojnie brachu...kawiarni Ci nie spalimy. W najgorszym wypadku klienci ogłuchną. - przemknęło przez głowę dziewczyny, a ta powstrzymała się od głośnego śmiechu. Co się z nią działo? Chyba przemęczenie i katorgi lekcyjne dawały się jej we znaki.
Pytająco spojrzała na czarnowłosą, poważną dziewczynę, biorąc głęboki oddech.

Amy Brulin.

-dobra. Norah Jones. Don't know why. Klasyka, powinnaś znać. Zaśpiewasz chórki.?
Nie wiedzieć czemu, ale Amy była pewna, że niebieska zna utwory wyżej wymienionej.
Mała miała trochę przerażoną minę, więc Amy machnęła włosami i uśmiechnęła się do niej.
-jestem Amy.-kiwnęła jej.-przygotuj się, idę zobaczyć, co z mikrofonem.
Machnęła Danowi, a ten oświecił małe sceniczne światło. Amy zaczęła bawić się kablami. Tu tu. i W końcu ok.
-witam wszystkich.-głuchy dźwięk potoczył się po sali.-o przepraszam.
Poprawiła ustawienie.
-chłopaki dziś nawalili, jak to mężczyźni.-uśmiechnęła się do klientów, a oni odpowiedzieli jej tym samym. Ktoś podstawił jej wysokie, barowe krzesło do mikrofonu.
-oh, dziękuje uprzejmie.
Odwróciła się w stronę pianistki, żeby sprawdzić czy jest gotowa. Żywioł, żywioł, bo nie ma czasu, nie mogą pół dnia ustalać szczegółów.

btw. Tu macie nasz song Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych]

Agape Spes

Chórki. Jej przekleństwo... Śpiew. Jej koszmar. Nie!! Musi się uspokoić i wsiąść w garść. Chociaż serce kołata w piersi jak szalone i uderza boleśnie w żebra. Chociaż dłonie nerwowo drżą. Głupota! To tylko chórki...nawet nie będzie Cię słychać.
Dziewczyna odkaszlnęła kłócąc się z własnym, cichym głosikiem w głowie. Chyba każdy go czasami miewa. Westchnęła i przymykając niezauważalnie powieki delikatnie uderzyła w klawisze odgrywając pierwszy akord piosenki. Była w swoim żywiole...czas zapomnieć o istnieniu świata, Agape.
Po chwili melodia wypełniła pomieszczenie, a palce dziewczyny przemykały po klawiszach.

Amy Brulin.

Amy usiadła na krześle, jedną nogę opierając o podłogę. Poczekała chwilę, przymknęła powieki. Zaczęła śpiewać lekko kołysząc się w rytm muzyki. Głos miała czysty i przyjemny, który wypełnił całe pomieszczenie, ale nie w ten irytujący koncertowy sposób. Dotarły w końcu do refrenu, ale Amy śpiewała, nie zwracając na nim uwagi. Przy drugim refrenie zaczęła się zastanawiać dlaczego Niebieska nie robi tradycyjnego 'uuuu'. Spojrzała na nią lekko, ale tamta tylko pokręciła bezradnie głową i grała dalej. Dobra, może przy następnej się skusi. Piosenka się skończyła , zaczęły się oklaski. Teraz nie trzeba było już nic ustalać. Amy wiedziała, że znają te same piosenki. Czekała tylko, na świeży dźwięk klawiszy, by uchwycić nową piosenkę.

Agape Spes

Nie zaśpiewała chórków, a widząc spojrzenie Amy, jedynie pokręciła bezradnie głową. Nie wytłumaczy jej dlaczego...to zbyt zawiłe, nawet dla niej. Ona nie śpiewa. Poprawka: ona już nie śpiewa, a owa prośba wywołuje u niej znajome kołatanie serca.
Gdy zabrzmiały znajome oklaski, a Dan uniósł kciuki do góry w znajomym geście, niebiesko-włosa uśmiechnęła się szeroko. Wzięła głęboki oddech i po raz kolejny uderzyła w klawisze pianina, a pomieszczenie ponownie wypełniła spokojna, chodź tym razem szybsza melodia.

[nie mam pomysłu na piosenkę...jestem roztrzepana jak moja postać Smile

, jednak jak Ty masz to prosze bardzo!!]

Amy Brulin.

[załóżmy, że dalej jedziemy z jazzowym repertuarem Nory Jones Smile

]

Dobrze. Niebieska zrezygnowała z chórków. Trudno. Prześpiewały i przegrały tak razem jeszcze ok 5 piosenek. Przy czym do jednej Amy nie znała tekstu i jazzowo improwizować robiąc 'fararusarurala' (XD) Ale chyba wyszło całkiem nieźle. Kiedy skończyły wstały i ukłoniły się. Ludzi było jeszcze całkiem sporo, ale one już skończyły. Zeszły ze sceny, a Dan włączył zwykłe radio i wygasił sceniczne światło. Za barem stał już inny młody. Amy jeszcze na chwilę usiadła na stołku i napiła się wody. Tym razem z sokiem malinowym.
-dzięki Niebieska. Naprawdę przyzwoicie grasz.-rzekła ssąc słomkę.