www.ohbigcitylife.fora.pl

Jimmi Jazz

Jimmi obserwował ciemnowłosą siedzącą na kanapie. Zachowywała się spontanicznie, naturalnie, jakby znał ją od zawsze. Pasowała idealnie do jego małego świata, a właściwie się wyróżniała, ale w bardzo uroczy sposób. Czyż nie jest tak, że przeciwieństwa się przyciągają.? Chciał żeby tak było.

Amy Brulin.

Amy spojrzała na Jimmiego i przekrzywiła głowę.
-czemu się tak na mnie patrzysz.? - spojrzała na kawę, żeby upewnić się, że nie czego nie rozlała, nie połamała etc.

Jimmi Jazz

- Czy to cię denerwuje.? - Zapytał rozbawiony. Ile razy zwracała mu uwagę, zadając te głupie pytania 'dlaczego', 'czemu'. Czyż to nie było oczywiste, że Jimmi po prostu lubi na nią patrzeć, delektować się każdym szczególikiem jej ciała, drobny gestem czy grymasem na jej twarzy. Powiadają, że milczenie jest złotem, a jedno spojrzenie mówi tysiąc słów - jak wiele treści potrafi przekazać blond włosy kupidynek.? - Mogłabyś się już przyzwyczaić. - Chciał coś jeszcze powiedzieć, dodać... Może po raz setny spróbować swoich szans, lecz znów przeszkodził mu telefon.
- Tak.? - Zapytał trochę podirytowany.
- Maciek... - Po drugiej stronie odezwał się kobiecy głos, minęło już tyle lat, a jednak wciąż taki sam. Słychać było niepewność kobiety, wahała się czy coś dodać, czy może nie wypada.
- Cześć mamo. - Powiedział. Jak już dawno chciał wymówić te dwa krótkie słowa. Owszem był zły, był wściekły, ale teraz już o tym nie pamiętał. Dlaczego tak długo się nie odezwała, dlaczego on sam nie zadzwonił.? Nikt z nich tego nie wie.

maciek.? bahsahsahsahhsa XD

Amy Brulin.

Amy zerknęła na Jimmiego rozmawiającego przez telefon i upiła łyk kawy. Będzie trzeba się zbierać, nie wiadomo co z Suz, zrobić jakieś zakupy, poszukać pracy... A tak jej się nie chciało. Codzienność wróciła, a wolałaby, żeby poza drzwiami do domu JJ niczego nie było.

Jimmi Jazz

[Jakieś imię musiał mieć]

Rozłączył się po kilku minutach, kiedy telefon wyślizgnął mu się z ręki i z hukiem uderzył o parkiet. Ah, te niezniszczalne nokie.
- Przepraszam. - Wydusił sięgając po zgubę. Czuł się dość nieswojo. Nie był zły, raczej nie wiedział co teraz zrobić. Z faktem, że kiedy coś zaczęło się nareszcie układać, ktoś musiał to zniszczyć. - Może jesteś głodna.? - Starał się być naturalny, taki jak zwykle.

Amy Brulin.

-nie dziękuję. Rano nie jem. Właściwie w ogóle jem mało...-zamilkła na chwilę i zastanowiła się.
-właściwie to zaraz się zbieram.

Jimmi Jazz

- Już.? - Zapytał zdziwiony wpatrując się w tarczę zegara za oknem. Chciałby zatrzymać wskazówki, tak aby czas stanął w miejscu, zatrzymując tą chwilę w próżni, w czymś zaczętym, ale jeszcze nieskończonym, niedoszłym do perfekcji, ale takim pozostawionym samemu sobie.
A może po prostu chodziło za nim takie dziwne uczucie, że jak wyjdzie to już może nie wrócić, jakby to, co jest na zewnątrz, wsiąknęło Amy już na zawsze.

Amy Brulin.

Amy spojrzała na Jimmiego i uśmiechnęła się. Podeszła i zarzuciła mu ręce na szyję. Nie chciała, ale jednak.
-Tak, Jimmi, muszę, mam kilka obowiązków, które niestety nie cierpią zwłoki.-spojrzała w górę i po chwili potarła nos.

Jimmi Jazz

Jimmi postanowił skorzystać z okazji. Splótł dłonie na dolnej części pleców dziewczyny i spojrzał w jej piękne oczy, jednocześnie przyciągając ją jeszcze bardziej do siebie.
- Skoro musisz. - Powiedział niechętnie.

Amy Brulin.

Amy wyplątała się z jego objęć, zebrała swoje rzeczy i przebrała się w swoją sukienkę. Przeczesała dłonią mokre jeszcze włosy i znowu spięła je w wysoki kok. Dopiła swoją kawę, włożyła mordercze buty i spojrzała na Jimmiego.
-to idę.